Nie bez powodu, jako kolejny z cyklu opisywanych przeze mnie minerałów i witamin pojawił się tutaj fosfor. Jest on bardzo zależny od opisywanego wcześniej wapnia i vice versa.
Jak fosfor wpływa na organizm psa i kota?
Podobnie jak wapń, fosfor wpływa na budowę kości i zębów. Ponadto wchodzi w skład struktury kwasów nukleinowych czyli DNA oraz RNA. Jest to podstawowa rola tego pierwiastka. Poza tamtymi funkcjami, istnieje jeszcze rola w procesach energetycznych. Mało się o tym mówi, bo przeważnie patrzy się na to ile dostarczamy tłuszczu zwierzęciu. Fosfor jest obecny w wysokoenergetycznych związkach fosforanowych takich jak np: ATP. Spełnia również swoją funkcję w regulacji równowagi kwasowo-zasadowej.
O wapniu pisałem w artykule: ,,Zdrowe kości to podstawa – wapń w diecie psów i kotów”
Źródła fosforu
Surowce bogate w fosfor to produkty zbożowe, nabiałowe, jaja oraz mięso. Oczywiście nabiał i zboża napisałem tylko dla przykładu, bo pamiętajmy o tym, że psy i koty to zwierzęta mięsożerne. Poza tym fosfor zawarty w produktach roślinnych i zwierzęcych nie jest sobie równy. Ten w produktach pochodzenia zwierzęcego ma postać organiczną, a w roślinnych nieorganiczną. Te w postaci organicznej są w większym stopniu dostępne dla zwierząt monogastrycznych.
Wchłanianie fosforu w organizmie psa i kota
To w jakim stopniu pies czy kot wykorzysta fosfor z pożywienia zależny jest od jego postaci, biodostępności, zawartości wapnia a u kotów również zależny od magnezu w diecie (o czym będzie w kolejnych wpisach 🙂 ). Jednym z powodów, dlaczego przestrzegam przed karmami z zawartością zbóż jest właśnie wchłanianie fosforu. Istnieją badania, które wykazały że u psów karmionych dietą typowo mięsną, wchłanianie fosforu było 2-krotnie wyższe niż przy karmieniu karmami zawierającymi fityniany.
Niedobór fosforu
Głównymi objawami niedoboru tego pierwiastka u psów i kotów, są pogorszenie apetytu, spowolnienie tempa wzrostu, gorsza jakość sierści, większa podatność na złamania kości oraz większe prawdopodobieństwo wystąpienia krzywicy
Nadmiar fosforu
Tak jak zawsze wspominam, nie tylko trzeba zwracać na niedobory a również na to by nie przeholować z suplementacją. Nadmiar fosforu w organizmie psów i kotów przejawia się utratą masy kostnej oraz zwapnieniem tkanek miękkich. U kotów zdarza się również obserwować objawy apatii, odwodnienia czy też kwasicy metabolicznej. Największym zagrożeniem związanym z nadmiarem fosforu jest pojawienie się kryształów i kamieni w pęcherzu moczowym oraz wtórna żywieniowa nadczynność przytarczyc.
Stosunek wapnia do fosforu
To jest najważniejsze zagadnienie w temacie tych dwóch pierwiastków. Nadmiar czy niedobór nie jest tak niebezpieczny jak zaburzenie stosunku Ca : P. Tak jak wspominałem na początku wapń i fosfor są od siebie bardzo zależne. Jest to między innymi spowodowane, tym że pełnią podobne funkcje. Idealny stosunek wapnia do fosforu wynosi 1:1, jednak jest to wręcz niemożliwe do osiągnięcia, więc ważne jest by oscylować jak najbliżej tej wartości. Wrażliwość psów i kotów na stosunek Ca do P, jest różny w zależności od rasy, grupy wiekowej czy też statusu fizjologicznego.
Między innymi, dlatego tak ważne jest stosowanie w diecie BARF suplementacji oraz kości, a nie karmienie samym mięsem które zawiera dużo fosforu a mało wapnia. Stosując samo mięso mamy 100% pewność na zaburzenie ilości wapnia do fosforu. Więcej o diecie barf pisałem w artykule: ,,Dieta BARF dla psa i kota – co musisz o niej wiedzieć?”
U ras psów dużych i olbrzymich, maksymalny stosunek Ca : P nie może przekroczyć 1,54:1. Jest to związane z możliwością wystąpienia osteochondrozy.
O wapniu możesz przeczytać też w poniższym poście:
U kotów, które żywione były stosunkiem wapnia do fosforu 4:1, zaobserwowano tak ogromne zmniejszenie wchłaniania fosforu, że wystąpiły kliniczne objawy niedoboru tego pierwiastka. Zbyt wysokie stężenie magnezu w diecie kota, obniża absorpcję fosforu.
Niedawno napisałem ebooka ,,Prawidłowe odżywianie psów i kotów”, w którym również opisałem, jak ważny jest właściwy stosunek wapnia do fosforu w diecie psa lub kota. Tego ebooka możesz pobrać bezpłatnie!
Podsumowując…
Aby zadbać o zdrowie naszych milusińskich, musimy pamiętać by zagwarantować im odpowiednią dietę. Tak naprawdę, większość problemów zdrowotnych spowodowanych jest nieodpowiednim żywieniem i musimy być tego świadomi. Warto też pamiętać, o tym że niedobory, nadmiary czy właśnie tak jak w przypadku wapnia i fosforu zaburzenie stosunku tych dwóch pierwiastków wobec siebie, nie objawiają się od razu. Pierwsze objawy mogą wystąpić po pierwszych tygodniach, miesiącach a nawet latach, a wtedy czasami może być już za późno.
Jeśli potrzebujesz pomocy w ustaleniu diety dla swojego pupila, wypełnij formularz ,,Konsultacje żywieniowe dla psów i kotów”.
Od kiedy psy to zwierzęta mięsożerne?
Nie za bardzo rozumiem pytanie :). Psy od zawsze były i są zwierzętami mięsożernymi. Wskazuje na to m.in. ich anatomia oraz fizjologia.
No nie do końca. Pies na pewno nie jest bezwzględnym mięsożercą, stawianie go kulinarnie obok kota to zupełnie nieadekwatne porównanie.
Nigdzie nie napisałem, że pies jest zwierzęciem bezwzględnie mięsożernym, ale prawdą jest, że jest zwierzęciem względnie mięsożernym. Zarówno psy jak i koty należą do tego samego rzędu, czyli Carnivora, więc nie widzę powodu, aby nie zestawiać ich razem obok siebie.
Dzień dobry,
Pisze Pan, że idealny stosunek wapnia do fosforu (Ca:P) to 1:1. Natomiast normy podane w wynikach badań krwi kota podają, przy tej samej jednostce, następujące wartości:
Fosfor nieorganiczny – norma od 0,8 do 1,9 mmol/l
Wapń – norma od 2,3 do 3,0 mmol/l
Gdyby zachować stosunek 1:1 to fosfor musiałby znacznie przekraczać podaną normę.
Proszę o wyjaśnienie.
Pozdrawiam
Stosunek wapnia do fosforu, który został opisany w artykule dotyczy stosunku tych dwóch pierwiastków w pokarmie, a nie w organizmie kota. To są dwie oddzielne kwestie, które należy odróżnić.
Jaki stosunek CA:P powinien otrzymac w puszcze kot, ktory ma mocznik i kreatynine w gornej normie?
Najlepiej szukać karmy, która ma stosunek wapnia do fosforu zbliżony do ideału. Natomiast karmę dobiera się na podstawie całych wyników. W przypadku problemów nerkowych należy zwrócić uwagę na poziom fosforu w karmie i szukać takiej, gdzie jest go mniej.
Dzień dobry. Mam szczeniaka – suczkę golden retrievera – skończone 10 tygodni. Jest to rasa gdzie często pojawia się dysplazja stawów biodrowych i łokciowych (przodkowie ok ale niestety nie daje to gwarancji). Chciałabym dobrać jej dobrą karmę (nie mam możliwości obecnie karmienia barfem). Myślałam nad karmą Orijen Tundra Dog – w składnikach analitycznych Wapń (min.) – 1,8%
a Fosfor (min.) – 1,3% lub o karmie Alpha Spirit Pełnoporcjowa sucha karma Puppies – w składnikach analitycznych wapń – 1,3%, fosfor – 1,2%. Kwestia też przyswajalności tych pierwiastków… Proszę o radę.
Dzień dobry, osobiście odradzam stosowanie karm suchych z uwagi na duże przetworzenie. Jeśli odpada dieta domowa, to najlepiej będzie pójść w kierunku dobrej jakości karmy mokrej. Natomiast należy pamiętać, że karmę zawsze dopasowujemy indywidualnie pod psiaka. Można się zapisać na konsultację, to dobierzemy taką karmę 🙂 https://petslover.pl/konsultacje-zywieniowe-dla-zwierzat/
Od kiedy? Od zawsze. Tylko przystosowaly się do diety mieszanej zyjąc z człowiekiem. Dodatkiem do ich pożywienia dziś są warzywa i owoce, ale nie stanowią podstawy psiej diety. Podstawą jest mięso. Zaś wszelkie zapychacze typu zboża, ziemniaki, makarony itp. nie powinny być składnikiem ich pożywienia. Pies to mięsożerca, niezależnie od Pani niewiedzy i błędnego przekonania. Np. niedźwiedzie też są mięsożercami, ale nie pogardzą także jagodami czy innymi dostępnymi im w naturze owocami – ale również jako dodatek, a nie podstawa diety.
czy zbyt duza dawka wapnia i fosforu w diecie mogła wpłynąć na wielkość i budowę moich piesków ?chodzi mi o to czy przez to mogły nie wyrosnąć na tak duże pieski jak ich rodzice. Obawiam sie ze podawałem im zbyt dużo mięsa. Pozdrawiam.
To wszystko zależy, czy wielkość psiaków ma związek ze stwierdzonymi problemami ortopedycznymi. Mimo wszystko obstawiam, że to może nie mieć związku z dietą, ale to mogłoby potwierdzić konsultacja u lekarza weterynarii ortopedy.